Klik hier om terug te keren naar de welkomstpaginaTeken ons gastenboek

 
Even voorstellen: wij zijn Noud, Rudi en Linda. Na de tocht naar Odessa (zuid Oekraïne) met een Ford Escort 1990 (260000 op de klok) hebben Noud en Rudi de smaak te pakken gekregen. Rudi zijn voorliefde voor Parijs-Dakar bracht hem op deze site, en na een telefoontje naar Noud die laaiend enthousiast was hebben we ons maar aangemeld. We moeten wel even wennen aan een toch wat meer geplande reis. Oekraïne was eigenlijk meer inpakken en wegwezen. Al zijn we dat hier ook wel beetje van plan. We komen er wel. Later is ook Linda enthousiast geworden en gaat ze ook mee met ons op reis.
 
Rudi (Rudi@lachmaar.nl):
He hallo….Ik ben Rudi Silkens (ook wel eens sjnikkels genoemd), wonend in roermond aan de Kapel in 't Zand. Ben 22 jaar oud en voor mijn dagelijks leven werk ik als verkoper bij een tuincentrum in Vlodrop. In september ga ik ook weer beginnen  met een opleiding namelijk small business en retail management aan de HEAO in Sittard. De opleiding weet wel nog niet van mijn reisplannen maar goed, daar komen ze nog wel achter haha. Voor de leuke dames…..ik ben nog vrijgezel(lig). Interesse? Mail me maar haha. In mijn vrije tijd zit ik niet graag stil: fitnessen, klimmen, motorrijden, circuitrijden met de auto, scouting en natuurlijk lekker een pilsje (1 of 2) drinken met mijn vriendjes en vriendinnetjes. Ik ben in bezit van een ford Escort 1.6GT  en een Honda fireblade 900 RR. Dit zijn toch wel 2 dingen waarmee ik graag onderweg ben. Ik zou graag met het Escortje naar Afrika vertrokken, maar ben er te veel aan gehecht.
 

What about Afrika…..

Ik ben al vanaf ik klein ben groot liefhebber van auto en motorsport. En natuurlijk ook Parijs-Dakar. Na jaren van dromen ben ik nu toch eens op de leeftijd gekomen dat ik dacht dat het mogelijk is om er aan mee te doen. Maar na wat gericht surfen op het internet viel mijn droom in duigen, namelijk het inschrijfgeld is 15000 euro om te beginnen. En de rest van de kosten wil ik nog niet over beginnen. Op regenachtige zondagmiddag kwam ik ineens op de site van Amsterdam-Dakar. Dit was een manier om in Afrika te komen, door de woestijn en de mensen daar hulp bieden door te rijden voor een goed doel. Enigste wat ik zelf vind is het wedstrijd rally gevoel is wat minder. Maar door het lowbudget reglement is er toch nog uitdaging genoeg.  Eigenlijk is dit Parijs-Dakar 25 jaar terug, toen reden ze ook nog met redelijk normale auto’s en niet met de woestijn beulen van nu. Dit was dus het antwoord op mijn stille droom.

Dit evenement in mijn eentje doen vond ik toch wel wat te gortig en ook wel wat saai. ( ben een gezelligheidsdier) Ik had binnen een paar seconden al een ideale reispartner achter in mijn hoofd…….Noud dus.

 

We zijn samen afgelopen september (2004) een kleine rondreis door Oekraïne gemaakt met als einddoel Odessa aan de zwarte zee. We hadden dit op het laatste moment gepland, we hebben 2 dagen voor de reis onze paspoorten terug gekregen en zijn met mijn ford escort naar Odessa vertrokken. Onderweg genoeg dingen meegemaakt en vooral gezien. Dit is eigenlijk boven verwachting goed gegaan. In die 2 weken geen onenigheid gehad met elkaar en dat is toch het belangrijkste. We zijn allebei niet te bang aangelegd, en vullen elkaar goed aan op een reis. Problemen onder weg zijn geen problemen, maar uitdagingen!! Automoe worden we wel, maar niet zo heel erg snel. Naar Odessa hebben we in 2 weken tijd 6500 km afgelegd in een verlaagde ford escort (geen ideale wagen voor Oekraïne), op het laatst waren we toch wel wat gaar. Als we weer met een ford gaan dan komen we zeker aan, het risico van een ander merk durf ik ook wel aan. Moet ook een uitdaging blijven he.  

Dus nu gaan we dus samen naar Dakar rijden, zal hopelijk nog wat avontuurlijker worden als Oekraïne. (wel balen, begon net dat Russisch een beetje te begrijpen)

 

De enige vraag is…. Als dit weer goed gaat, waar gaat de volgende reis heen met de auto..

 
Noud (Noud@lachmaar.nl):
Ik ben Arnoldus Engelbertus Elisa Houben, kortweg Noud. Ongebonden, 26 jaar oud en helemaal klaar om in drie weken tijd Afrika te veroveren met een klomp roest op wielen. In het dagelijks leven ben ik postbode en fiets ik dus wat rond in de omstreken van mijn woonplaats Roermond. In mijn vrije tijd houd ik me veel bezig met het georganiseerde kattenkwaad dat Scouting heet en drink ik eens af en toe een glaasje bier met mijn vrienden. Trotse bezitter van een Lada Samara uit 1990 die op het moment dat ik dit stukje schrijf weer eens niet wil starten.
 

Ik heb een passie voor avontuurlijke autoreizen en de uitdagingen worden steeds groter. Het is eigenlijk begonnen toen ik met Bart laat op een zondag middag wilde onderzoeken of het mogelijk was om onvoorbereid om 15.00 uur naar Basel te vertrekken met Bart's Polo, daar te keren en dan i.v.m.  Bart's werk voor twaalf uur 's nachts weer terug te zijn in Roermond. Dat is op een haar na niet gelukt, maar die dag hebben we wel vijf verschillende Europese landen aangedaan. Toen was de verslaving geboren en heb ik nog een aantal verre en minder verre (en vooral ongeplande) reizen gemaakt.

Een van de meest avontuurlijke  reizen van mijn leven is een superkort, ongepland en paspoortloos bezoekje aan Tsjechië met Joep geweest. Het heeft slechts achttien uur geduurd, omdat ik de dag erna moest werken. De achttien uur zijn inclusief heen en terugreis naar Pilzen in Joep's Renault Viertje en onze amateuristische, tijdrovende, maar succesvolle nachtelijke mensensmokkel over de Tsjechische grens.

Daarnaast was het monsterlijke 'dagtochtje' met Rudi naar Odessa, ook een avontuur van de eerste orde. Dit keer wel gewapend met paspoort en visum,  heeft het zo'n twee weken tijd heeft om de reis te volbrengen. In de verlaagde Escort van Rudi vielen we nogal op tussen de met aardappels gevulde Lada's en paard en wagens, die de Oekraïense "snelwegen" bevolken . Tijdens die reis zijn we ook gehard in de omgang met corrupte politieagenten en bureaucratisch hotelpersoneel. Uit budgettaire overwegingen hebben we overigens zeer veel wild gekampeerd en ook daar heb ik de smaak goed van te pakken gekregen.

Roermond-Odessa met Rudi is mij dermate goed bevallen dat ik meer wil en verder. Amsterdam-Dakar lijkt me een volgende, logische, stap. Bovendien een mooie gelegenheid om ook eens wat van Afrika te zien.

 
Linda (Linda@lachmaar.nl):

Hallo ik ben Linda Heiming, woonachtig in Roermond en in het dagelijks leven ben ik opticien. Verder houd ook ik mij in mijn vrije tijd veel bezig met scouting, edelsmeden en gezellig met z’n allen een pilsje op z’n tijd blijft ook een leuk tijdverdrijf. In de 26 jaar dat ik op deze aardbol rondwandel heb ik er nog niet erg veel van gezien. Verder als Oostenrijk, Italië en Spanje ben ik nog niet gekomen. Dus van mij geen avontuurlijke verhalen over hachelijke ondernemingen in (te) korte tijdsperioden of corrupte politieagenten. Ik heb wel altijd met veel plezier de ondernemingen van de twee bovenstaande heren gevolgd en het kriebelde mij ook wel om eens zoiets te gaan ondernemen.

Toen de heren dus met hun verhaal over Amsterdam-Dakar kwamen had ik zoiets van: dat lijkt mij ook wel wat. Als je een avontuur mee wilt maken dan ook maar meteen goed. Na enkele overwegingen heb ik op een avond de vraag of ze eventueel een derde persoon konden gebruiken er maar uitgegooid. Hun antwoord: “drie man is teveel, maar een vrouw erbij dat kan wel!”  We kennen elkaar lang en goed genoeg om te weten wat we aan elkaar hebben. Met deze heren durf ik dit avontuur wel aan. Op naar Dakar…!!!